Wytrzymałość jest jedną ze składowych przygotowania sprawnościowego.
Charakteryzuje ona zdolność do kontynuowania długotrwałego wysiłku o wymaganej intensywności, przy utrzymaniu możliwie najwyższej efektywności pracy i zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie, przy wysiłkach odbywających się przy różnych, także niekorzystnych warunkach środowiska zewnętrznego. Można ją traktować jako wyraz adaptacji do okresowego oddziaływania złożonego systemu stanów stresowych, wywołanych przez zespół bodźców biologicznych i psychicznych, a także środowiska zewnętrznego.
Pojęcie wytrzymałości obejmuje więc szereg zjawisk. Jednym z podstawowym jest proces zmęczenia, nieodłączne następstwo każdego wysiłku. Niezależnie od uwarunkowań ogólnych, każda konkurencja posiada swoiste mechanizmy zmęczenia związane z rodzajem oraz charakterem aktywności wysiłkowej.
Biologiczną bazą kształtowania wytrzymałości jest wydolność ustroju.
Formy przejawiania wytrzymałości
W nauce o sporcie spotyka się wiele różnych klasyfikacji charakteryzujących wytrzymałość, zależnie od form jej przejawiania. I tak na przykład na podstawie analizy fizjologicznych aspektów, w ramach tej cechy wyróżniono wytrzymałość tlenową (aerobową) i beztlenową (anaerobową), w ramach każdej z nich wytrzymałość ogólną i lokalną mięśnia. Używa się również pojęcia tzw. wytrzymałości mieszanej stanowiącej komponentę elementów tlenowych i beztlenowych. W obrębie tak rozumianej klasyfikacji wszystkie elementy uzupełniają się i pozostają w ścisłych, funkcjonalnych związkach, a ich procentowy udział w strukturze treningu poszczególnych konkurencji zależy od ich specyfiki i charakteru obciążenia startowego.
Innym przykładem klasyfikacji może być podział ze względu na czas trwania wysiłku oraz stopień udziału w tych wysiłkach dwóch innych cech sprawności, tzn. siły i szybkości. W takim ujęciu wyróżnia się wytrzymałość siłową i szybkościową oraz wytrzymałość czasu krótkiego, średniego i długiego.
W treningu wytrzymałości na pojęcie metody składają się wzajemne stosunki między: czasem trwania poszczególnych ćwiczeń (odcinków), intensywności pracy, czasem trwania przerw między ćwiczeniami i charakterem przerw (czynny, bierny) oraz ilością powtórzeń ćwiczenia.
W treningu lekkoatletycznym stosuje się następujące metody kształtowania wytrzymałości: metody ciągłe z modyfikacjami, metodę powtórzeniową, interwałową i metody zmienne.
