Kształtowanie wytrzymałości do biegów krótkich odbywa się najczęściej metodą przerywaną. W praktyce ten rodzaj wytrzymałości biegowej realizuje się kilkoma sposobami, w zależności od specyfiki uprawianej specjalności ruchowej.
Jeden ze sposobów przyjmuje za podstawę szybkie przebieganie odcinków dłuższych od stosowanych w trakcie rywalizacji sportowej. Taki rodzaj pracy wprawdzie wyraźnie akcentuje element wytrzymałości, obniża jednak efekty szybkościowe. Ta jak gdyby „nadwyżka” wytrzymałościowa nie jest więc skuteczna z punktu widzenia rozwoju typowej wytrzymałości szybkościowej. Szczególnie niekorzystna okazała się w odniesieniu do potrzeb sprintera.
Inny sposób praktycznego rozwoju wytrzymałości szybkościowej uwzględnia wielokrotne przebieganie odcinków z możliwie największą szybkością. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z faktu, że wykonywanie takiej pracy biegowej przy stosowaniu optymalnych przerw między poszczególnymi ćwiczeniami biegowymi wpływa wybitnie tylko na rozwój wartości szybkościowych, przy stosowaniu natomiast przerw zdecydowanie krótkich – nie kształtuje szybkości, a tylko w nieznacznym stopniu wytrzymałość szybkościową.
Najbardziej wartościowe efekty pracy nad rozwojem wytrzymałości szybkościowej w biegach osiąga się przebiegając podczas treningu krótkie odcinki w maksymalnej szybkości oraz dłuższe przy zachowaniu jednak dość wysokiego stopnia szybkości. Chodzi bowiem o to, by przez pokonywanie krótkich odcinków rozwijać szybkość i podtrzymywać wytrzymałość, przez bieganie zaś odcinków odpowiednio dłuższych – rozwijać wytrzymałość przy zachowaniu wysokiej szybkości.
Kształtowanie wytrzymałości szybkościowej w odniesieniu do konkurencji, w których dominuje wyraźny akcent wytrzymałościowy, natomiast elementy wyraźnej szybkości biegowej występują jedynie w czasie stosowanych „zrywów szybkościowych”, może odbywać się przy zastosowaniu tzw. Formy zmiennej. Ta forma treningowa charakteryzuje się zmienną intensywnością biegów, których duże natężenie szybkościowe na krótkim odcinku przechodzi w natężenie małe, realizowane na odcinku dłuższym i spełniające tym samym rolę czynnego odpoczynku.