Metoda treningowa to określona droga postępowania w pracy szkoleniowej w celu osiągnięcia możliwie najwyższych efektów.
W lekkiej atletyce stosowane są dwie podstawowe metody treningowe: ciągła i przerywana. O takim podziale zadecydowały podstawowe różnice dotyczące fizjologicznego podłoża wysiłku fizycznego.
W przypadku metody ciągłej wykonywana przez dłuższy czas w umiarkowanej intensywności praca fizyczna odbywa się w warunkach tzw. „równowagi tlenowej”. Natomiast metoda przerywana polega na konieczności eliminowania co jakiś czas „długu tlenowego”, powstałego na skutek krótkotrwałych, lecz intensywnych wysiłków fizycznych.
Metodę ciągłą stosuje się przede wszystkim w celu wyrobienia wytrzymałości ogólnej, metodę przerywaną – głównie w celu wyrobienia szybkości i wytrzymałości specjalnej. Wymienione metody wykorzystywane są zwykle przez lekkoatletów uprawiających konkurencje biegowe.
W metodzie przerywanej rozróżniamy 3 zasadnicze formy pracy: powtórzeniową, zmienną, interwałową.
Forma powtórzeniowa polega na powtarzaniu określonych kompleksów ruchowych (lub serii ćwiczeń) w stałej intensywności pracy, przy zachowaniu między nimi optymalnych przerw wypoczynkowych.
Forma zmienna charakteryzuje się zmienną intensywnością ćwiczeń, których duże natężenie przechodzi w natężenie małe, spełniające rolę czynnego odpoczynku.
Forma interwałowa charakteryzuje się precyzyjnym określeniem czasu trwania i natężenia ćwiczeń oraz długości przerw między powtarzanymi ćwiczeniami.
Umiejętność trafnego wyboru jednej z form pozwoli na osiągnięcie wyższych i bardziej trwałych efektów.