Steve Prefontaine – “Można mnie pokonać, ale ten ktoś będzie musiał sobie wypruć flaki żeby to zrobić”

“Można mnie pokonać, ale ten ktoś będzie musiał sobie wypruć flaki żeby to zrobić”. Bezkompromisowy biegacz stosujący taktykę front line – zawsze z przodu! Cudowne dziecko amerykańskiej lekkoatletyki, Steve Roland “Pre” Prefontaine urodził się 25 stycznia 1951 roku w nadmorskiej miejscowości Coos Bay w stanie Oregon. Pre specjalizował się w biegach na średnim i długim dystansie. Ustanowił siedem rekordów Stanów Zjednoczonych.

Steve pochodził z przeciętnej amerykańskiej rodziny. Jego ojciec Raymond, z zawodu stolarz i spawacz, służył w armii amerykańskiej podczas II Wojny Światowej. Matka Steve’a Elfriede, z pochodzenia Niemka, zarabiała na życie jako szwaczka. Amerykańska nadzieja biegów miała dwie siostry Neta i Linda. Pre był chłopakiem niesfornym. Znajomi Steve’a mówią, że rozpierała go energia. Wszędzie było go pełno. Udzielał się we wszystkich dostępnych sportach oraz akcjach społecznych. Grał w piłkę nożną, koszykówkę, baseball.

Pewnego dnia podczas gimnazjalnego sprawdzianu z biegu na dłuższym dystansie, przybiegł drugi zostawiając w tyle trenujących kolegów. To zdarzenie na zawsze odcisnęło piętno na młodym chłopcu z Coos Bay. W tym momencie zaczęła się jego wielka przygoda z bieganiem.

W 1965 roku wówczas 14 letni Pre wstąpił do szkoły średniej Marshfield High Scool. Pod trenerskie skrzydła przyjął go znany i ceniony Walter Rayburn McClure. Steve szybko się rozwija. Rok zamyka ze świetnym wynikiem na 1 milę – 5:01. Latem Walter Rayburn McClure po nocy pełnej dyskusji z Pre, podnosi mu objętość i intensywność treningową. Dzięki czemu wygrywa juniorskie mistrzostwa stanu w biegach przełajowych. Z każdym startem młody Steve rozkręca się. Wygrywa mistrzostwo stanu na 1 milę. Jakby tego było mało, na 2 mile ustanawia rewelacyjny wynik 8:41.5, który również daje mu zwycięstwo.

Steve jako 18 latek w 1969 r. przebiegł 5000m w 13:52.8. Wyczyn Pre roznosi się szerokim echem po całej Ameryce. Dobrze zapowiadający się biegacz dostaje mnóstwo propozycji . Stara się o niego 35 uniwersytetów, na 40 istniejących! Pewnego dnia Steve dostaje list od Bill’a Bowerman’a, w którym ten jasno daje mu do zrozumienia, że jego miejsce jest w Uniwersytecie w Oregon. Jednak niech sobie nie myśli, że w związku z tym iż ma dobre wyniki będzie pominięty w procesie rekrutacji. Bill Bowerman podkreśla, że jeżeli Steve zdecyduję się na Uniwersytet w Oregonie to na egzaminach będzie traktowany tak samo jak inni. Zero taryfy ulgowej.

List od Bill’a Bowerman’a zrobił piorunujące wrażenie na Pre, który 1 maja 1969 r. oficjalnie zdecydował się na studia w Uniwersytecie w Oregon i tym samym trafił pod skrzydła żywej legendy. Bill założył w 1964 r. Blue Ribbon Sports, znanego później jako Nike lub Nike Oregon Project (Jest to projekt skupiający biegaczy długodystansowych, którego zadaniem jest wsparcie ich rozwoju sportowego. Nike uczcił pamięć o Bill’u Bowerman’ie serią butów biegowych – tzw. Bowerman. Bowerman nie ukrywał i mówił wprost, że Steve stanie się najlepszym biegaczem jakiegokolwiek miała ziemia amerykańska. Napisał nawet list do społeczności w Coos Bay z podziękowaniem, za wsparcie Steve’a w rozwoju jego pasji.

Pre łatwo przechodzi przez krajowe eliminacje dające prawo startu w Igrzyskach Olimpijskich. Podczas XX Igrzysk Olimpijskich w 1972 r. w Monachium 21 letni Perfontaine był wymieniany jako pretendent do zwycięstwa w biegu na 5000m. Eliminacje przechodzi gładko, plasując się na drugim miejscu w drugiej serii.

1. Emiel Puttemans BEL 13:31.8
2. Steve Prefontaine USA 13:32.6
3. Harald Norpoth FRG 13:33.4

Ten charakteryzujący się bujnym wąsem biegacz  10 września 1972 r. po pasjonującej walce w finale 5000m zajął 4. miejsce. Na ostatnich 30 metrach przegrywa brązowy medal o 0,8 sek. z świetnie finiszującym Ian’em Stewardem z Wielkiej Brytanii.

1. Lasse Viren FIN 13:26.4
2. Mohamed Gammoudi TUN 13:27.4
3.  Ian Steward GBR 13:27.6
4. Steve Prefontaine USA 13.28.4
5. Emiel Puttemans BEL 13:30.8
6. Harald Norpoth FRG 13:32.6
7. Per Halle NOR 13:34.4
8. Nikola Sviridov URS 13:39.4
9. Frank Eisenberg GDR 13:40.8
10.  Javier Alvarez ESP 13:41.8

Finał biegu na 5000m. Steve biegnie w czarnych spodenkach i białej koszulce z nr 1005. Na jego twarzy widać charakterystyczny wąs i bujną czuprynę.Po Igrzyskach Olimpijskich Pre jeszcze bardziej podkręca tempo dając upust możliwości swego talentu.

Steve systematycznie poprawia życiówki. 20 czerwca 1973 r. podczas zawodów w Eugene w stanie Oregon ustanawia nowy rekord kraju na 2 mile- 8:18.29. Osiem dni później, 28 czerwca 1973 r. w Finlandii w Helsinkach podkręca personal best na 1500m. Od teraz wynosi on 3:38.1.

Nikt jednak nie spodziewał się tego co nastąpiło w 1974 roku. Popularny Pre bije rekord kraju za rekordem! W tym roku do swojego dorobku dorzuca jeszcze 4 historyczne rezultaty. Na sezon przed XXI Letnimi Igrzyskami Olimpijskim Steve bije kolejny rekord USA! Tym razem wpisuje się do annałów lekkiej atletyki jako pierwszy Amerykanin, który dystans 2000m pokonał w czasie  5:01.4. Miało to miejsce w 9 maja 1975 r. w jego rodzinnej miejscowości, w Coos Bay w stanie Oregon.2 mile 8:18.29 – 20 czerwca 1973 r. Eugene, Oregon USA.

• 6 mil 26:51.8 – 8 czerwca 1974 r. Eugene, Oregon USA
• 10000m 27:43.6 – 26 czerwca 1974 r. Helsinki, Finlandia
• 5000m 13:21.87 – 2 lipca 1974 r. Milan, Włochy
• 3 mile 12:51.4 – 18 lipca 1974 r. Eugene, Oregon
• 2000m 5:01.4 – 9 maja 1975 r. Coos Bay, Oregon

Fani szaleją! Jego nazwisko króluje w amerykańskich tabelach wszech czasów na 6 dystansach. Słowa Bill’a Bowerman’a stają się faktem! Pre jest najlepszym biegaczem jakiegokolwiek miała Ameryka!

Steve nie spoczywa na laurach. Dalej ciężko pracuje, aby Igrzyska Olimpijskie należały do niego. Niestety 30 maja 1975 roku świat obiega smutna wiadomość: Steve Roland “Pre” Prefontaine nie żyje. Miał 24 lata. W tym dniu Pre wracał samochodem z przyjęcia. Po drodze do domu podwiózł swojego przyjaciela Frank’a Shorter’a (mistrza i vice mistrza olimpijskiego w maratonie). Kiedy jadąc w dół Skyline Boulevard (Eugene) z nieznanych przyczyn jego pomarańczowy kabriolet MG MGB z 1973 r. otarł się bokiem o skalną ścianę. W efekcie tego incydentu samochód koziołkował, po czym spadł i zatrzymał się na kabinie…

Momentalnie z pomocą ruszył świadek tego zdarzenia usiłując wydostać Steve’a z wraku samochodu. Pre żył, ale był przygnieciony przez wrak auta. Świadek zdarzenia pobiegł zadzwonić po pomoc. Kiedy wrócił Steve już nie oddychał. Ciężar leżącego na nim MGB zmiażdżył mu klatkę piersiową. Steve Roland “Pre” Prefontaine odszedł 30 maja 1975 r. Jest to postać niezwykła. Wielu znawców epoki uważa, ze to właśnie za jego sprawą w 1970 roku w USA zapoczątkowany został wielki boom biegowy, który trwa po dziś dzień. Pre w swojej karierze stoczył 154 pojedynki biegowe z czego 120 wygrał.

Jego słynne motta:

“Somebody may beat m,e but they are going to bleed to do it” – “Można mnie pokonać, ale ten ktoś będzie musiał sobie wypruć flaki żeby to zrobić”.

Źródło: arts-wallpaper.com

“A lot of people run to see who is faster. I run to see who has the most gust” – „Wielu ludzi biega, aby zobaczyć kto jest szybszy.  Ja biegnę aby zobaczyć, kto ma większą odwagę.”

Nakręcono o nim dwa filmy. W 1997 r. „Prefontaine” w reżyserii Jared’a Leto (Reguiem dla snu).

Można go obejrzeć tu: www.stevepre.com

Rok później,  w 1998 r. światło dzienne ujrzał „Without Limits” w reżyserii Robert’a Towne’a.

Jeżeli chcesz go obejrzeć to zajrzyj tutaj.