Trener biegania 
Sklep biegacza 
W ostatni weekend dość niespodziewanie znalazłem się w samolocie z Berlina do Brukseli. Nie miałem ze sobą nic do czytania, więc gdy tylko wygodnie usadowiłem się w fotelu, wyłowiłem z kieszeni przede mną magazyn TRAVELLER. Lubię przeglądać publikacje tego typu, gdyż często znajduję tam dobre artykuły na przeróżne tematy.
Nie inaczej było i tym razem, bo jeszcze zanim samolot wzbił w powietrze, natknąłem się na ciekawy wywiad z Maurice’em Greene’em. Na przełomie XX i XXI wieku Greene stał się legendą sprintu. 16 czerwca 1999 roku w Atenach, Greene z czasem 9.78 [s] ustanowił nowy rekord świata na 100m. Przez sześć lat pozostawał najszybszym człowiekiem na kuli ziemskiej. W ciągu tego czasu zdobył aż cztery medale olimpijskie – w tym dwa złote (indywidualnie i w sztafecie na Igrzyskach w Sydney 2000), a także srebrny (w sztafecie) i brązowy (indywidualnie) cztery lata później w Atenach. Greene został zdetronizowany dopiero w 2005 roku przez Jamajczyka Asafę Powella (9.76 [s]).
Co taki weteran jak Maurice Greene może powiedzieć o sportowym sukcesie? Oto i co: Na pytanie, co czyni złotego medalistę olimpijskiego, Greene odpowiada dobitnie: silna psychika.
Dalej mówi: Na Olimpiadzie wszyscy występujący sportowcy osiągnęli fizyczne możliwości wymagane, aby wygrać ten decydujący wyścig. Ale gdy przyjdzie co do czego, nie wszyscy są w stanie być w pełni skoncentrowanym we właściwym momencie i wierzyć w siebie do samego końca. Ci którzy robią to konsekwentnie piszą historię lekkoatletyki. Sam uważam się za sportowca silnego psychicznie. Zawsze pragnąłem niewykonalnego. Wręcz uwielbiałem udowadniać ludziom, że nie mieli racji co do moich możliwości.
Obecnie Maurice Greene jest już na sportowej emeryturze, ale cały czas się udziela w świecie lekkoatletyki – jest trenerem (pod jego pieczą jest choćby brytyjska sprinterka Montell Douglas) oraz komentatorem sportowym stacji Eurosport. Dlatego bez wątpienia jeszcze usłyszymy jego głos w kontekście zbliżających się Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Warto się przysłuchać co ma do powiedzenia…
Bibliografia: Bailey, M. (May 12, 2012). Q+A: Greene and Gold. Traveller, p. 16
