Trener biegania 
Sklep biegacza 
Lodowce, fiordy i ostre polarne powietrze – taki jest Midnight Sun Marathon, który odbywa się na początku lata w norweskim Tromso. Wśród miłośników zimowych klimatów jest również 68-letni Jan Chmura z Wrocławia, który zajął tam drugie miejsce w swojej kategorii wiekowej i jest pierwszym profesorem w Polsce, który zdobył Koronę Maratonów Ziemi!
Midnight Sun Tromso Marathon odbył się 16 czerwca 2017 roku w czasie białej nocy, kiedy słońce świeci przez 24 godziny, a temperatura kształtuje się w granicach 4-10 stopni Celsjusza. Perspektywa pokonania królewskiego dystansu w promieniach arktycznego słońca przyciągnęła 1000 biegaczy z całego świata. Na liście startowej najliczniej reprezentowana była Norwegia i inne kraje skandynawskie, jednak nie zabrakło biegaczy z cieplejszych krajów, takich jak: Włochy, Argentyna, Hiszpania czy Grecja. Afrykanie także nie odmówili sobie udziału w tych wyjątkowych zawodach – pierwszy na mecie zameldował się Etiopczyk Frew Zenebe Brkineh (2:26:30), a tuż za nim Erytreiczyk Okubamichael Fissehatsion (2:28:30). Na najniższym stopniu podium stanął reprezentant Stanów Zjednoczonych Christopher Zablocki (2:30:13). Rywalizacja kobiet również zakończyła się międzynarodowym podium – zwyciężyła Nina Kreisherr z Niemiec (3:00:32), druga była Norweżka Mona Grindberg (3:11:28), a czołową trójkę zamknęła Hiszpanka Ana Gomez (3:13:44).
Wśród reprezentantów Polski doskonale spisał się prof. Jan Chmura z Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Ceniony fizjolog ukończył arktyczny maraton w czasie 3:53:41 i zajął drugie miejsce w swojej kategorii wiekowej! Dwie minuty przed nim na metę dotarł Brytyjczyk Peter Taylor (3:51:24), a podium grupy wiekowej M65-69 zamknął Francuz Guy Dragon (3:58:26). Nie jest to pierwszy taki sukces profesora z Wrocławia. W marcu 2016 roku przebiegł maraton na Antarktydzie i, podobnie jak w Tromso, zakończył rywalizację na drugim miejscu kategorii M65-68. Na pierwszy rzut oka widać jego zamiłowanie do ekstremalnych warunków. Która kraina bardziej daje biegaczowi w kość – Antarktyda czy Arktyka? Zdaniem profesora Chmury maraton na Antarktydzie jest zdecydowanie bardziej wymagający. Wystarczy porównać kilka czynników: podróż na Antarktydę trwała 120 godzin (na Arktykę 16 godzin), temperatura odczuwalna na Antarktydzie dochodziła do -20 stopni Celsjusza (na Arktyce to tylko -9 stopni), a prędkość wiatru na Południu osiągała 100-120 km/h (w Tromso było to ledwo odczuwalne 5-10 km/h). Warto jednak zaznaczyć, że zarówno na Antarktydzie, jak i na Arktyce, występuje najsurowszy na kuli ziemskiej klimat polarny.
Jak profesor Jan Chmura wspomina swój bieg? W krótkiej relacji zamieszczonej na stronie internetowej AWF we Wrocławiu tak wspomina swój udział w Midnight Sun Tromso Marathon:
Trasa biegu z jednej strony trudna, z wieloma podbiegami a z drugiej bajeczna, wiodła wśród ośnieżonych szczytów gór, lodowców, zatok, fiordów. Ostre, czyste polarne powietrze, powodowało, że przez większość dystansu biegło się dobrze, pomimo narastającego zmęczenia. Po pokonaniu poważanego kryzysu na 30 km i heroicznej walce na ostatnich kilometrach trasy, zdobyłem ostatecznie, podobnie jak na Antarktydzie, drugie miejsce w swojej kategorii wiekowej z czasem 3:53:41. Po bardzo wyczerpującym biegu maratońskim mój organizm niebywale szybko zregenerował się. Już na drugi dzień czułem się wyjątkowo dobrze. Jest to ewidentny przykład wpływu czystości powietrza na dynamikę regeneracji organizmu.
Prof. Jan Chmura – profesor nauk o kulturze fizycznej, specjalizujący się w fizjologii. Specjalista z zakresu metodologii i fizjologii wysiłku fizycznego i teorii sportu, autor ponad 200 prac naukowych i popularnonaukowych w tej dziedzinie. W maratonach zaczął startować w 2012 r., kiedy miał 62 lata i przestał pełnić funkcję dziekana uczelni. Od tamtej pory pobiegł na wszystkich kontynentach, stając się tym samym zdobywcą Korony Maratonów Ziemi i pierwszym profesorem w Polsce, któremu udało się tego dokonać! Wśród siedmiu wymaganych startów aż pięciokrotnie stawał na podium swojej kategorii wiekowej. Maraton na Arktyce był projektem naukowym, w ramach którego prowadził na sobie badania kardiologiczne, metaboliczne i gospodarki wodno-elektrolitowej.
