Zalety programu:

Enter your details below to get instant access

We process your personal data as stated in our Privacy Policy. You may withdraw your consent at any time by clicking the unsubscribe link at the bottom of any of our emails.

Enter your details below to get instant access to [enter lead magnet name here]

We process your personal data as stated in our Privacy Policy. You may withdraw your consent at any time by clicking the unsubscribe link at the bottom of any of our emails.

Biegam już od 18 lat. Mniej więcej tyle ile istnieje TreningBiegacza.pl

Serwis początkowo powstał po to, aby dokumentować mój biegowy rozwój, dopiero później doszły dziesiątki współpracowników i osób, które w jakiś sposób pomagały go rozwijać.

Początkowo trenowałem się sam, ale szybko doszedłem do wniosku, że to nie ma większego sensu, bo mam tendencję do wrzucania sobie zbyt dużych obciążeń, co nie prowadzi do optymalnego rozwoju. Bardzo szybko zacząłem współpracować z innymi trenerami.

Różnie to z nimi bywało.

Miewałem takich z doświadczeniem zdobywanym w kadrze narodowej i takich, którzy kazali mi tyrać po 120 kilometrów tygodniowo, a ja jechałem na zawody i nie byłem w stanie złamać z tego 3h w maratonie.

Przewinąłem się przez ręce bodajże 8 trenerów, z jednym zaliczyłem przetrenowanie, po którym dochodziłem do siebie blisko rok. Z kilkoma łapałem kontuzję najczęściej w trakcie Bezpośredniego Przygotowania Startowego i nigdy nie byłem w stanie stanąć na lini startu i powiedzieć testuję formę.

Przełom nadszedł dopiero w momencie, gdy nawiązałem współpracę z trenerem, który obecnie trenuje wszystkich podopiecznych TreningBiegacza.pl

Na początku zmniejszyliśmy obciążenie do 60 kilometrów na tydzień. Biegałem po 3-4 razy tygodniowo. Plan był zoptymalizowany pode mnie, brał pod uwagę wszelkiego rodzaju choroby, niedyspozycje, czy też zdarzenia w pracy, przez które nie mogłem zrealizować treningu.

Nagroda pojawiła się bardzo szybko.

Po 3 miesiącach od rozpoczęcia treningów pojechałem na maraton do Drezna, gdzie po raz pierwszy w życiu stanąłem na linii startu i podjąłem próbę złamania 3h na dystansie maratonu. Wiedziałem, że forma jest.

Z tym, że w maratonie musi zagrać kilka elementów. Nie tylko forma.

Akurat tego dnia była patelnia, blisko 30 stopni. Po półmetku już odpuściłem ściganie, bo wiedziałem, że nie dowiozę. Przystawałem przy trasie, gdy widziałem żonę, aby z nią chwilę pogadać, napić się spokojnie wody. Nie przeszkodziło to w uzyskaniu życiówki (3:08).

Wsiadając do samochodu i jadąc do Polski wiedziałem, że nie skonsumowałem mojej formy.

Jeszcze z samochodu zapisałem się na maraton warszawski, który miał się odbyć za dwa tygodnie. Choć wszyscy kazali mi się puknąć w czoło, że to nie ma prawa się udać.

Ja się jednak uparłem.

Dwa tygodnie później ponownie stanąłem na linii startu, po raz drugi podszedłem do próby połamania trójki. I tym razem się udało.

Pomimo 40-ki na karku, a dzięki mądremu treningowi, spełniłem swoje kilkunastoletnie marzenie wstąpienia do klubu trójkołamacza. To było, nie, to nadal jest jedno z moich najcudowniejszych wspomnień w życiu.

To doświadczenie uświadomiło mi, że zupełnie inaczej trenuje się ludzi, którzy oprócz biegania, mają milion innych obowiązków w życiu. I, że nie zawsze jest tak, że trener biegający osobiście lekko ponad 2h w maratonie, będzie umiał trenować osoby, które mierzą się z czasem dwukrotnie lub trzykrotnie dłuższym.

Tu potrzeba zupełnie innych metod i zupełnie odmiennego podejścia.